Widjai Ganpat rijdt met een witte bus over het bouwterrein in de Amsterdamse Houthavens. Elke dag brengt hij de bouwmannen van de parkeerplaats naar de bouwplaats. En terwijl hij rondrijdt steekt iedereen zijn duim naar hem op. ‘Hé Gampi!’ roept een bouwman met een gele helm. ‘Lekker dagje hè?’ roept Widjai lachend terug. Het regent pijpenstelen. ‘Niemand kan mijn naam goed uitspreken, dus het is Gampi geworden.’
Vroege vogel
Widjai Ganpat staat elke dag om half 6 op de bouwplaats. Vroeg opstaan is voor Ganpat geen probleem. ‘Ik heb hiervoor al 28 jaar in de bouw gewerkt. Toen ik tweeënhalf jaar werkloos was heb ik dat ritme vastgehouden. Ik wilde namelijk zo snel mogelijk weer aan het werk.’
Twee banen op een dag
Widjai wordt door Geja gedetacheerd bij twee verschillende aannemers. ‘Voor de ene werk ik als portier. Ik controleer ik of iedereen zijn auto goed parkeert en zorg dat de juiste personen het bouwterrein opgaan. Het is een gekkenhuis ’s ochtends. Iedereen rijdt af en aan, personeel, leveranciers met materialen. Als ik er niet was, zou het een soepzooitje worden!’ Voor de andere aannemer werkt Widjai als chauffeur: ‘Er zijn niet genoeg parkeerplekken hier, dus ik haal de bouwmannen op bij de parkeerplaats verderop. En aan het eind van de dag breng ik ze weer terug naar hun auto.’
50% is 50-plus
Geja detacheert mensen in de bouw die zelf moeilijk aan werk kunnen komen. De vacatures zijn divers, denk bijvoorbeeld aan administratief werk, schoonmaakwerk, werk op de bouwplaats of verkeer regelen. De kandidaten zijn net zo goed divers, denk aan ouderen, jongeren en mensen met een beperking. 50% van hun personeelsbestand is 50-plus, vertelt leidinggevende Martijn Mosselman. ‘Dat is geen beleid, maar blijkbaar passen die 50-plussers goed bij ons.’
Nooit ziek en altijd op tijd
‘Widjai is nooit ziek, komt altijd op tijd en heeft een tomeloze energie,’ vertelt zijn leidinggevende. ‘Het enige probleem is dat hij maar doorgaat,’ Martijn knipoogt naar Widjai. ‘Soms zie ik hem tot laat in de middag overwerken, dan stuur ik hem naar huis.’
Heerlijk werkloos
Vijfentwintig jaar werkte hij als elektricien in de bouw. Maar sinds de crisis was er geen werk meer voor hem. ‘De eerste drie maanden was het geweldig. Ik werd lekker doelloos wakker. Ik ben tegelijk met een heel team van collega’s ontslagen dus ook als werklozen bleven we een team. Om zeven uur ’s ochtends belden we elkaar op en dan spraken we af in een café of de McDonalds.’
Ik wil werken!
‘Natuurlijk was de lol er snel af,’ vertelt Widjai. ‘Ik ben van de oude stempel. Ik kan niet stilzitten. Ik wil werken!’ Hij solliciteerde veel en kwam langzaam in contact met de gemeente Amsterdam. ‘Dan krijg je van die sollicitatietrainingen en ga je een LinkedIn-profiel maken.’ Langzaam besefte Widjai dat hij iets nieuws moest bedenken, werk als elektricien zou hij niet makkelijk meer vinden. Zeker omdat zijn schouder in de tussentijd steeds vaker opspeelde. Die bleek versleten van de 28-jaar-lange belasting.
De perfecte match
‘Ik had 28 jaar gewerkt, en had dus recht op 28 maanden WW-uitkering. Vlak voordat ik een bijstandsuitkering aan moest vragen kwam het verlossende gesprek met Erik Vos van het Werkgeversservicepunt Groot Amsterdam (WSP). Hij had contact met Geja, en verzekerde me: “Jij past perfect bij dit bedrijf.”’
Tips voor werkloze 50-plussers
Widjai Ganpat
- Maak gebruik van de hulp die de gemeente biedt
- Ga op zoek naar een sociaal werkbedrijf dat bij je past
- Blijf positief
Lees ook mijn interview met leidinggevende Martijn Mosselman: Geja detacheert ook ouderen in de bouw