Yvonne Blaauw – De Vries is een van de bewoners die ik sprak voor de Stroomversnelling. Haar huis werd gerenoveerd naar Nul op de Meter. Ze is zeer tevreden: “Het is nu heerlijk in huis. Geen vocht én geen kou meer! Er was in de portiekflat eerst een prototypewoning gebouwd die wel energiezuinig was, maar niet all-electric. Dat vonden wij niks. We willen alles of niets. We willen Nul op de Meter!”
Planning gaat de hoek in
“De communicatie rond de start van de renovatie was heel redelijk,” zegt Yvonne Blauw – De Vries. “En dat is een positieve beoordeling voor een noorderling! Maar tijdens de renovatie had ik het gevoel dat ze soms gewoon maar wat deden. Bij ons is er altijd wel iemand thuis, dus de werklui kwamen langs wanneer het ze uitkwam. De planning hebben we na de eerste bouwdag in de hoek gelegd.”
Losse eindjes
De renovatie is nu eindelijk achter de rug. “Achter de rug? Ja, de grove verbouwing was heel netjes binnen de planning gereed. Met de kerst zaten we in een warme flat. Maar de afwerking, daar wachten sommige mensen nog steeds op. Er zijn nog veel losse eindjes. Iedereen wacht bijvoorbeeld nog op de uitleg van de werking van de apparaten.” Mevrouw Blauw – De Vries wacht ook op een nieuwe garagedeur. “Nadat er isolatie is aangebracht wil de deur niet meer goed open. Ik weet niet wanneer de nieuwe deur komt, die is in bestelling. Het duurt nu al vier maanden. En we betalen wel maandelijks netjes en op tijd 43 euro voor die garage.” De corporatie heeft twee maanden vergoeding geboden om het leed te verzachten. Maar ik onderteken het niet hoor, ik wil eerst zien dat er een nieuwe deur komt!”
Noordelingen zijn geen zuiderlingen
Bijeenkomsten werken niet volgens mevrouw Blauw – De Vries: “Er komt bijna niemand naar zo’n bijeenkomst. Jongeren zijn niet geïnteresseerd. Ouderen gaan ’s avonds liever niet over straat. En allochtonen lezen de folder niet eens. Ik zeg altijd maar noorderlingen zijn geen zuiderlingen.”
“Je bent een beste man, maar je bent een bok. Je luistert niet.”
Harm van Lefier en Ronald van Dura Vermeer waren er speciaal voor de bewoners. En ook al hadden ze even tijd nodig om aan elkaar en aan ons te wennen, ze waren er wel voor ons. Rob en Peter – de uitvoerders – zijn wat stugger. Ik had geregeld tips voor ze, maar daar deden ze niks mee. Op een gegeven moment ben ik op Peter afgestapt en zei: ‘Je bent een beste man, maar je bent een bok. Je luistert niet. Wij wonen straks in deze huizen, dit is onze renovatie, dus je hebt met ons te maken.’ Toen keek hij me aan en zei: ‘Misschien moet je even met Harm en Ronald bellen.’ Haha! Kijk zo werkt het niet hè?”
Niet iedereen is zo gehaaid
Bewoners wisten volgens Blaauw – de Vries niet goed waar ze moesten zijn met vragen of tips. “We konden met vragen terecht op de Voermanstraat nummer 100. Maar als je daar kwam, was er vaak niemand te vinden, of ze konden je niet helpen. Er hing een 072-nummer op de deur van het portiek, maar dan kom je in de telefooncentrale van Dura Vermeer. Ze hadden daar gewoon de nummers van Harm en Ronald moeten hangen.” Mevrouw Blauw – De Vries had de directe nummers van Harm en Ronald opgeslagen in haar telefoon. “Ik wil gewoon precies weten wat er gebeurt, en hoe en wanneer. Maar niet iedereen is zo gehaaid als ik!”
Pluimen
“Ik moest tips en verbeterpunten geven toch? Want ik wil ook graag vertellen dat er heel veel goed ging!” zegt mevrouw Blaauw – De Vries er achteraan. “De werklui verdienen echt een eerste plaats. Ze waren heel beleefd en aardig, iedereen trok zijn schoenen uit als ze binnenkwamen. Harm en Ronald ook trouwens!”